อากาศเดือนเมษายนของเมืองไทยนั้นร้อนระอุเกินทน และโรคระบาดกำลังทำให้มันแย่เป็นสองเท่า ปกติแล้วในช่วงเวลานี้เรามักจะไปอยู่ตามร้านกาแฟหรือสถานที่ใดก็ได้ที่มีเครื่องปรับอากาศ แต่มาตรการเว้นระยะห่างทางสังคมทำให้สถานที่เหล่านี้ต้องปิดชั่วคราว มีแต่ห้องหับร้อนๆ เท่านั้นที่เราสามารถจะอยู่ได้
ไอร้อนจากพัดลมปะทะเข้าร่าง เหมือนกับว่ายิ่งเปิดพัดลมก็ยิ่งแย่ลงไปอีก แต่เราไม่มีทางเลือกมากนัก เราไม่มีเครื่องปรับอากาศ เช่นเดียวกันกับคนหลายล้านคนในประเทศที่กำลังดิ้นรนทรมานเพราะความร้อน ดังนั้น พื้นที่สาธารณะจึงจำเป็นอย่างมาก แบบที่ใครบางคนอาจจะคิดไม่ถึง
ห้องสมุดในมหาวิทยาลัยต้องปิดทำการ เพียงเพราะว่าไม่อยากให้คนมาใกล้ชิดกัน ทั้งที่มันมีวิธีตั้งเยอะแยะในการจัดการ เราไปห้องสมุดแห่งหนึ่งก่อนที่วันรุ่งขึ้นมันจะปิดทำการตามนโยบายของมหาวิทยาลัย ได้เห็นความพยายามในการจัดการของเจ้าหน้าที่ เช่นการเว้นโต๊ะให้ห่างกันกว่าปกติ ซึ่งเราคิดว่ามันเพียงพอแล้ว เพราะคนก็ไม่ได้มาใช้บริการกันมากนัก ผู้คนเหล่านี้อาจจะแค่ต้องการหลบไอร้อน หรืออยากทำงานในบรรยากาศที่เหมาะสม ห้องของพวกเขาอาจจะกลายเป็นนรกในฤดูร้อน และไม่มีอะไรที่พวกเขาจะแก้ไขมันได้ จากทรัพยากรและทุนทรัพย์ที่มี (ติดเครื่องปรับอากาศเรอะ ฝันไปเถอะ! ย้ายหอพักเรอะ ผันไปเถอะ!) พวกเราก็เป็นคนที่ไร้สมรรถภาพในการเปลี่ยนแปลงหรือแก้ไขสถานการณ์เช่นกัน ไม่มีอะไรที่เราจะทำได้นอกจากหาที่หลบภัย โหยหาอากาศเย็นสบาย พอที่จะให้หัวสมองโลดแล่น ได้ทำงานที่คั่งค้างจนเสร็จ แต่สถานที่แบบนั้นกลับถูกปิดชั่วคราว (และไม่รู้แน่ชัดว่าจะกลับมาเปิดเมื่อไหร่) แล้วเราจะทำอย่างไรได้?
พื้นที่สาธารณะจึงสำคัญมากสำหรับทุกคน เพราะไม่ใช่ทุกคนที่จะมีเงินซื้อเครื่องดื่มในร้านกาแฟ ไม่ใช่คนทุกคนที่จะเข้าห้องสมุดได้ ไม่ใช่คนทุกคนที่จะมีเครื่องปรับอากาศ และที่สำคัญกว่านั้น พวกเขาเหล่านี้คือคนส่วนใหญ่ของสังคม และหลายคนก็กำลังเผชิญหน้ากับขีดจำกัด
เราไม่ปฏิเสธว่าโรคระบาดทำให้ทุกอย่างเลวร้ายลง แต่ต่อให้ไม่มีโรคระบาดนี้ มันก็ยังแย่อยู่ดีที่รัฐบาลไม่สามารถจัดสรรพื้นที่สาธารณะได้อย่างเพียงพอ หอพักบางห้องอาจจะอยู่รวมกันสามถึงสี่คน เพราะพวกเขาต้องการลดค่าใช้จ่าย ทางเดียวที่พวกเขาจะหาพื้นที่อันเหมาะสมในการทำงานหรือผ่อนคลาย ก็คือพื้นที่สาธารณะที่มีการจัดสรรไว้ให้
ต่อให้คุณเป็นใครก็ตาม ก็ย่อมมีสิทธิ์ในการเข้าถึงพื้นที่เหล่านี้อย่างเท่าเทียมกัน!
นี่คือความคับแค้นใจที่เราไม่มีทางเลือก การอยู่บ้านไม่ได้เพลิดเพลินเลย ในเมื่อต้องอยู่ในสภาวะเช่นนี้ ความร้อน ฝุ่น ความแออัด และอื่นๆ ที่ทำให้ชีวิตเลวลง คุณจินตนาการออกไหม?
และเรากำลังจะตาย เพราะไม่มีพื้นที่สาธารณะ
